OS NOSOS CAMIÑANTES CANINOS

Hoxe imos facer unha entrada “cruzada”, e esta ten que ter relación cos contidos do noso blog, é a vez co das nosas compañeiras do grupo “Palmitas”, o cal adícase a mostrarnos a situación que viven día a día os animais do noso entorno, ademais de concienciarnos contra o seu abandono, maltrato, etc. Pois ben, moitos dos nosos e das nosas camiñantes pensarán o seguinte: que teñen que ver os animais, por exemplo os cans, co mundo da mobilidade, e o transporte? Pois, aínda que non o pareza, estes animais teñen moito que ver tamén neste tema. En primeiro lugar porque o seu abandono provoca moitos accidentes de tráfico, aínda que nós imos abordar outro aspecto máis positivo, isto é: cómo poden axudarnos os cans na nosa mobilidade? Pois este é o caso, por exemplo, das persoas cegas, ou daquelas que no se poden valer por si mesmas e necesitan da axuda dos nosos “mellores amigos”, os cans guía, para facilitarlles esta tarefa. É incrible a cantidade de cousas que nos poden aportar estes animais! Grazas a eles moitas persoas poden moverse pola rúa con seguridade. Pero a preparación destes cans é longa (casi dous anos) e conleva moito traballo e esforzo. As razas máis adecuadas para desempeñar esta función son os Golden Retriever, os Labradores Retriever e os Pastores Alemáns. Ademais cada CC.AA. ampara o seu dereito a deambular libremente en calquera establecemento e     transporte público.

Enlaces á páxina da ONCE:

Adestramento durante case dous anos:

http://www.once.es/new/sala-de-prensa/historico-de-notas-de-prensa/mas-de-1.800-perros-guia-han-sido-formados-en-la/?searchterm=perros guía

Tutela de cachorros de cans:

http://www.once.es/new/servicios-especializados-en-discapacidad-visual/perro-guia/documentos/tutela-de-cachorros-de-perros/?searchterm=perros guía

Eles deberán ser os seus ollos e para iso valeranse sobre todo do seu extraordinario olfacto e oído. Eles tamén teñen que aprender cando se cruza a rúa, aprender a diferenciar o bordo dunha acera, un paso de peóns, como teñen que marcarllo ó invidente,aprender a sortear obstáculos, como detectar un posible perigo e saber como protexer ó seu dono. Para os invidentes non só son os seus “mellores amigos” senón que xa son como unha prolongación de si mesmos e están implicados en todas as tarefas do seu día a día.

 

Gustaríanos recomendarvos especialmente o programa “Perros extraordinarios” da National Geographic. Nestes episodios podedes ver as “extraordinarias” cousas que son capaces de facer estes animais, e a capacidade de entrega ó ser humano.

Enlace á páxina web de National Geographic:

http://www.natgeo.tv/us/synopsis/1300-0

Por outra banda, na páxina web da Once tamén atopamos información sobre os cans guía, entre ela, aquelas normas que debemos seguir cando tratemos con cans guías, como non distraelos ou non darlles de comer (normalmente xa levan un distintivo ó lombo, para que saibamos que están traballando):

Enlace á páxina da ONCE:

http://www.once.es/new/servicios-especializados-en-discapacidad-visual/perro-guia/documentos/legislacion-y-recomendaciones/?searchterm=perros guía

Así que xa sabedes, os cans tamén poden estudar unha carreira, e a de formarse en ser un bo can guía non é doada. A maioría son alumnos e alumnas moi aplicados e aplicadas, aínda que ó final do período só a metade conseguirán “graduarse” como cans guía. E cal é a súa recompensa unha vez atopan traballo? Pois non son os cartos, non, non é outra que o cariño, a motivación e os coidados da persoa que teñen por dono ou dona; iso bástalles.

Polo tanto, como podedes comprobar, os cans son realmente uns bos e entregados amigos que non significan soamente unha boa compaña, senón que poden mellorar e favorecer en moitos aspectos a vida humana.

O ser humano aínda ten moito que aprender destes marabillosos animais, e devolverlles a súa entrega e nobreza, no canto de deixalos tirados no medio dunha cuneta á primeira de cambio, como fan moitos e moitas. Eses e esas si que son “animais”.

Así que xa sabedes unha cousiña máis camiñantes: os cans guía colaboran na seguridade vial e ensínanlles ás persoas cegas a ir “Pasiño a pasiño” e sen perderse, polo mundo que nos rodea. Eles tamén son camiñantes, só que de catro patas! Parabéns compañeiros caninos, seguide así! ;)