lunes, 7 de mayo de 2012

Derradeira viaxe: "Camiñando por Pontevedra"


Con esta entrada imos pechar a nosa andaina por este blog, a lo menos de momento, contándovos como foi a nosa última sesión nas prácticas desta materia, Aprendizaxe das Ciencias Sociais.

O pasado día 24 de abril fixemos unha saída de campo, consistente en percorrer, “pasiño a pasiño” algún puntos relevantes da cidade de Pontevedra coma a famosa Ponte do Burgo que da nome á cidade.  A verdade é que as saídas de campo constitúen unha boa ferramenta educativa, xa que lle permite ó alumnado entrar en contacto directo cunha realidade social determinada. No noso caso o tempo non acompañou moito e se cadra houbo demasiadas explicacións e pouco contacto real cos obxectos de estudo, ademais de coincidir nunha época na que temos moito traballo e cando están preto os exames. Cando por fin podiamos ver algo en vivo, como é o caso dos restos romanos fronte á Ponte do Burgo, resultaron estar cubertos por lonas.



Como este blog versa sobre o transporte e a mobilidade, gustounos ver por onde pasa o Camiño de Santiago, por onde cada ano pasan moitos camiñantes!


Pero houbo algunha que outra infracción, xa que por aqueles vieiros peatonais polos que estivemos, circulaban moitos cochese aínda por riba tiñabamos que cederlles o paso, interromper o noso camiño.

Así que aquí cesan os nosos pasos, camiñantes. Despedímonos de todos vós e agradecémosvos as vosas visitas e ter vivido esta experiencia educativa distinta ó habitual, camiñando á nosa veira e onde o profesor non aburre ó alumnado cun tedioso discurso. Queremos darlle unha forte aperta ó noso mestre Xosé Constenla, que nos guiou neste camiño.

Concluímos igual que empezamos, cun fragmento da canción que inspirou o nome deste blog, O Tren de Andrés do Barro. Voltamos a casa. Ata sempre camiñantes e boa viaxe!

O tren que me leva camiña e camiña
vai botando fume e corre pola vía,
o frío vai feito un mar de ledicias
no tren pouco a pouco, volto a miña Galicia
pasei moito tempo sen estar lonxe de ti,
no te creas descoidar.








































No hay comentarios:

Publicar un comentario